نویسنده و پژوهشگر: حسین چراغیان بختیاری

بنی   آدم   اعضاء یکدیگرند
که در آفرینش ز یک  گوهرند
چو عضوی بدر آورد    روزگار
دگر عضو ها را  نماند    قرار

هیاری همان همیاری وکمک به دیگران بدون مزد و منت در سایه اتحاد، همدلی و نوع دوستی است که قرنها در بین اقوام ایران زمین بخصوص لر تبارها متداول بوده است...
هیاری دربختیاری عبارت است از کمک و امداد به دیگران در روزهای سخت و حوادث غیر مترقبه مانند سیل ،زلزله، آتش سوزی، بیماری،جمع آوری دیه( کالات)، کوچ، عوضی عروس وداماد،سرباره به خانواده متوفی، درخت کاری و کمک در کاشت و برداشت محصولات کشاورزی، مانند درو کردن، خرمن کردن،انبار کردن و کیل گیری محصولات،کمک در ساخت وساز منازل،کاه گل کردن ساختمان، حمل تنه درختان ،احداث نهر آب و احیای چشمه،همچنین بانوان درقالی بافی ،چوغا بافی و بافت سیاه چادر (بهون) و یا هر نوع کار جمعی مرد و زن پیر و جوان به  مشارکت بر می خواستند تا هم نوعان  خود را در گرفتاری و پیش آمدها یاری و کمک رسانند، در این بین سالمندان که توانایی کارهای سخت را نداشتند باانجام کارهای خدماتی مانند کمک در جمع آوری محصول،سقایی آب، و نگهبانی سعی وافر داشتند تا در این پویش مردمی سهمی هرچند اندک داشته باشند و  جالب اینکه تا پایان کار  در میدان‌ می ماندند.!
بختیاری ها در بحث هیاری که به نوعی عیاری و آزادگی و جوانمردی هم محسوب می شد کمک به معیشت یتیمان، نیازمندان و از کار افتادگان را همواره در اولویت قرار می دادند. متاسفانه این همت و اهتمام سالها است دربین  مردمان شهرها و روستاها کم رنگ و برخی از این نمادها به فراموشی سپرده شده است که نیازمند ترویج فرهنگ بی بدیل یاری رسانی اجداد و نیاکان مان در همه عرصه ها و دستان مهربان من و توست تا شاید  تلنگری باشد برجسم جماعت فراموشکار و در نتیجه زاد و توشه ای باشد برای عاقبت و سرانجام خردمندان.

...... شادباشید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: